Onlangs las ik het artikel “kinderen hebben het recht gered te worden” in de Fris en Dwars Nieuwsflits. Zeven jongeren uit de Bijzondere Jeugdzorg in Vlaanderen zonden deze noodkreet naar alle Vlaamse Jeugdrechters. Ze willen dat er eens echt naar hen geluisterd wordt. Ze moeten nu telkens weer aan andere hulpverleners, consulenten en jeugdrechters hun verhaal doen. Tot ze helemaal uitgepraat zijn. Hun wens: één jeugdrechter die doorslaggevende beslissingen neemt; die hen kent, die naar hun verhaal luistert en hen een paar keer per jaar komt opzoeken.
Kinderen hebben het recht om gered te worden
Net zoals het gros van de jongeren in de Nederlandse jeugdhulp hebben deze briefschrijvers niet veel misdaan (in het Vlaams: mispeuterd). In Vlaanderen heten zij VOS’ers; jongeren in een Verontrustende Opvoedings Situatie. Mooi begrip trouwens! Hun ouders slagen er niet in om goed voor hen te zorgen vanwege verschillende oorzaken. Ook in Vlaanderen is de situatie zo, dat deze jongeren niet altijd die zorg krijgen die nodig is om weer een positief perspectief te ontwikkelen. Plaatsgebrek in de jeugdpsychiatrie en in jeugdhulpvoorzieningen maken dat niet altijd de goede maatregel getroffen kan worden. Daardoor gebeurt het geregeld dat kinderen die met zware agressie zijn geconfronteerd toch weer naar huis moeten of dat een weggelopen meisje in de prostitutie belandt. Duizenden kinderen en jongeren krijgen op die manier een valse start in het leven. Dat is zo in Vlaanderen, maar ook in Nederland.
Een tik op de vingers
Nederland werd in juni 2015 al stevig op de vingers getikt door het VN-Kinderrechtencomité. Het hoogste kinderrechtenorgaan deed meer dan 60 aanbevelingen aan de Nederlandse overheid. De Nederlandse overheid moet zich meer en beter inzetten voor de rechten van kinderen. Er zijn o.a. zorgen over de rechten van kinderen ten gevolge van de decentralisatie van de jeugdhulp. Het Kinderrechtencomité is ook bezorgd over het hoge aantal kinderen die zijn geplaatst in instellingen. Nederland zou meer moeten investeren in (het werven) van pleeggezinnen, vooral in pleeggezinnen voor kinderen die ouder zijn dan tien jaar, voor kinderen met een andere etnische achtergrond en die broertjes en zusjes samen kunnen opvangen.
Wilt u alstublieft even luisteren?
Ieder kind, iedere jongere wil ergens bij horen en gehoord worden. Dat hoort bij het basale recht wat ieder kind heeft. We moeten zorgen dat alle kinderen een goede start maken in het leven. Recent onderzoek van het ADOC* wees uit dat stabiliteit van opvang van kinderen met ernstige vroege verwaarlozing essentieel is. Alle kinderen hebben een stabiele opvoedingssituatie nodig. Complex getraumatiseerde kinderen hebben een versterkte stabiele opvoeding nodig.
Kunnen we dat niet als basis leggen onder een investeringsagenda en –begroting Jeugd?
*Het ADOC is een Kenniscentrum voor Adoptie en Pleegzorg, gesitueerd aan Universiteit Leiden.