In herinnering: Wubbo Ockels

In herinnering: Wubbo Ockels

Enkele weken geleden overleed Wubbo Ockels, oud-astronaut.

Zijn vrouw Joos memoreerde haar man als ‘een buitenbeentje’ die het moeilijk vond om zich aan de regels te houden. ‘Daardoor voelde hij zich soms onbegrepen, kwetsbaar en eenzaam. De regels van wiskunde en natuurkunde waren de enige waaraan hij zich wilde conformeren.’ Een paar jaar geleden, bij een lezing die hij hield over duurzaamheid voor de Rabobank, raakte ik met hem in gesprek. Ik vroeg hem, of hij duurzaamheid ook een richtinggever vond voor het sociale domein. ‘Natuurlijk’, riep hij.

In de laatste weken van zijn leven heeft hij zich ingespannen om “de boodschap van duurzaamheid”, te verspreiden. De dochter van Wubbo Ockels schreef een boek over het leven van haar vader: ‘De zeven levens van Wubbo Ockels’. Dat hij een overlever is, staat buiten kijf. In 1982 liep hij een ernstige bacteriële ziekte op. In 1985 ging hij op ruimtereis met de Challenger. Men ontdekte later dat het ruimteveer hetzelfde gebrek had als de spaceshuttle die negentig dagen later verongelukte. Ook overleefde Ockels een bizar ongeluk, waarbij hij in zijn privévliegtuig werd overreden door een gigantische Airbus. In 2005 kreeg hij een zware hartaanval waar hij ongedeerd uit kwam. In 2008 werd er nierkanker geconstateerd, maar ook deze tumor wist men met succes te verwijderen. Het noodlot sloeg uiteindelijk toe in 2013. Er werd een agressieve niercelkanker bij hem geconstateerd. De verwachting was één jaar, maar Wubbo Ockels was een optimist: hij liet zich behandelen in Houston, dompelde zich onder in ijsbaden en beklom zonder kleding een berg bij een temperatuur van vijftien graden onder nul. Hij was zelfs bereid elke dag de Chinese dans uit te voeren, zodat zijn geest de controle over zijn lichaam zou overnemen.

In Ockels’ laatste brief wil hij de mens confronteren met de wijze waarop met de aarde wordt omgegaan: ‘We vernietigen onze levensbronnen. We moeten stoppen, we moeten veranderen, we moeten een ander pad kiezen, we moeten onze levens veranderen, en de manier waarop we zaken doen. Laat het voor iedereen duidelijk zijn: we moeten een nieuwe houding vinden, een nieuwe cultuur, een nieuwe instelling, een nieuwe eenheid van de mensheid, voor ons voortbestaan’.

Het geloof van Wubbo Ockels dat mensen de goede richting kunnen worden opgeduwd door samen te werken, is het geloof in de mensheid. Wanneer in de mensheid wordt geloofd, zullen er geen conflicten meer zijn, omdat iedereen één is. ‘De God van de mensheid is in ons allemaal. We kunnen ons niet verbergen voor de verantwoordelijkheid voor onszelf. We zijn allemaal astronauten van het Ruimteschip Aarde’.

 

By |2014-10-29T16:15:37+01:00donderdag 5 juni 2014|blog|